تأثیر آتورواستاتین بر پاسخ استرس اکسیداتیو و عملکرد کلیه در مدل تجربی نفروپاتی دیابتی

زمینه و هدف: آتورواستاتین دارای اثر چندگانه مستقل از کاهندگی چربی‌ها همچون ضدالتهاب و آنتی‌اکسیدان است. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر آتورواستاتین بر عملکرد کلیه و پاسخ استرس اکسیداتیو کلیه در مدل تجربی نفروپاتی دیابتی انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به چهار گروه (24 سر) شامل: نرمال، نرمال‌ درمان، دیابتی، دیابتی‌ درمان تقسیم شدند. موش‌ها با تزریق داخل وریدی استرپتوزوتوسین (دوز 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم) دیابتی‌ شده و حیوانات درمان‌شونده، 8 هفته آتورواستاتین (دوز 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز) دریافت کردند. در پایان آزمایش، نمونه‌های خونی جهت اندازه‌گیری گلوکز و کراتینین جمع‌آوری شدند. غلظت مالون دی‌آلدئید (MDA) و فعالیت آنزیم کاتالاز کلیه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: هیپرگلیسمی‌ مزمن کنترل‌نشده (گلوکز خون بالای 500 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر)، کراتینین حیوانات دیابتی (30/0±70/1 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر) را در مقایسه با حیوانات نرمال (07/0±40/0 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر)، به‌طور معنی‌داری افزایش داد (05/0>p). همچنین هیپرگلیسمی ‌موجب کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز (57%) به همراه افزایش غلظت MDA (02/0±15/0 نانومول بر میلی‌گرم پروتئین) در مقایسه با گروه نرمال شد (02/0±04/0 نانومول بر میلی‌گرم پروتئین). آتورواستاتین به‌طور معنی‌داری کراتینین خون حیوانات دیابتی (20/0±70/0 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر) را در مقایسه با گروه نرمال کاهش داد (05/0>p). در نهایت، در حیوانات دیابتی درمان‌شده، فعالیت آنزیم کاتالاز افزایش (52%) و غلظت MDA کاهش پیدا کرد (01/0±03/0 نانومول بر میلی‌گرم پروتئین). نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد آتورواستاتین قادر است سیستم آنتی‌اکسیدانی کلیه را طی نفروپاتی دیابتی تقویت کند. لذا به‌نظر می‌رسد آتورواستاتین با مهار تولید رادیکال‌های آزاد از نفروپاتی ناشی از هیپرگلیسمی ‌جلوگیری می‌کند. .